اورازان از مجموعه مشاهدات جلال آل احمد است که به وضع محل، آداب و رسوم، فلکلور و لهجه مردمان این روستا می پردازد.
این ده مولد اجداد آل احمد است بنابراین به بررسی خصوصیات این ده می پردازد. در این ده زنان پابه پای مردان کار می کنند و شرکت مستقیم زنان در کار روزانه به آن ها اجازه تفننی بیشتر نمی دهد(50). در این روستا برای دوشیدن شیر قانون خاصی دارند. هر کس به نسبت تعداد چارپای خود در ماه چند روز معین تمام شیر گله را می دوشد. و حتی فقیرترین خانواده ها که کمتر بز و میش دارند می توانند با محصول شیر یک روزه گله، آذوقه لبنیاتی یک ماه خود را تهیه می کنند و حتی پنیر برای فروش تهیه می کنند. این ویژگی به نظرم قابل تحسین آمد و نمادی از یاری و تعاون اجتماعی است گرچه نمی دانم در حال حاضر هم این رسم وجود دارد یا خیر. نکته جالب دیگر این که اهالی این روستا همه سید بودند. و املاک ده وقفی بوده است و اجازه خرید و فروش بین خود اهالی و حتی به غیر وجود نداشته است. غذایی که در سه وعده می خورند آش است و چند نوع آش دارند: گندم آش، بلغور آش، آردین آش (آش رشته)، گوروس آش( آش ارزن با عدس و چغندر)، سج آش(بلغور،برنج،چغندر)،تلی آرد( آرد سیاهدانه،برنج و با شیر می خورند). دو نوع غذا با شیر دارند گوره ماست( شیر و ماست را با هم می خورند)، شیرپت( شیر با تکه سنگ های داغ شده در آتش گون و بعد با نان می خورند) بدین طریق زهراب شیر را می گیرند.